Köprüler ve sıralar Şiiri - Ferhat İşlek

Belki de en uzun sevinçlerdir kısa yolculuklar
O köprüler ki gidip de gelmediğim
Aramızda olası aşka yer açan koşular
Ki onlar kayıp yanlarımıza sığıntı belki
Yanlış kurgular vardı belki de
Nehirlerin iki yakasını kirleten
Yine de biz demiştik ki
Yeni bir şarkıya bağlar bizi
Akdeniz de okşar ellerini
Ve mutlak iyi gelir sevdalarımız
O nehirlerin suskun derinliğine

O köprüler ki kimi
Ak dumanıyla kefen
Yoksul kıyılardı belki
Dayanaksız/bahtsız
Yaşam üzeri yokken tek bir düş
O kadar yorgundular ki
Tel örgüler istediler yapılarına
Salıncaktı bir kısmı
Halatları yağlı urgan
Bunlardan biri
Beni götürecekti sıcak bir kente

Mevsimleri vardı o köprülerin
Emeklerin koyuluğunda
Esmerdi ses ve rüzgarlar
Seller alamazdı düşlerini
Dedim, iyi bak o köprülere
Adımız hangisinde saklıdır
Dedi, güneş doğunca aydınlanır her şey
İtibarı olmaz gözlerimin
Dili soğuk resimlere

Ve tanıdıktan sonra seni
Ağlamaması için bir daha şehirlerin
Bütün karanlık odaları kapattım
Farklı bir istek büyüttüm unuttuklarıma
İki bedenim olsun ki biri sende kalsın dedim
Değmesin o saçlarına tuzlu bir rüzgar
Serinliğinde barış çağrıları çoğalsın insanlığa

Ve O köprüler varken
Bütün akarsular haksızdırlar aslında
Ve biliyoruz ki sevdalar bir gün
İyi gelecektir bu ülkenin acılarına…