Köprüler Şiiri - Musa Karademir

Sağanak arkasında kaybolan kuşlar gibi,
Gitti deniz, martılar çıplak kaldı.
Yığılan tomurcuk yapraklarında
Açan her çiçek bir sevdaydı
Sazlar çalınır benim bahçelerimde
Gün hora teper her gittiğim yerde.

Işıklar yeniden hayat verir şehrin ortasında,
Tamburun derin nağmelerinde
Aradığım ince bir ses böler uykunu,
Ben yine sensizim,
Dünyanın ortasında sana seslenirim.

Çıkarım gecenin bir yarısında sokaklara,
Sokak çocuklarıyla meşk ederim
Kahpe dünyaya küfür eder,
Onlarla beraber bende savrulur giderim.

Yalınayak, vücudum çıplak,
Beni lal eyleyen hora toprak,
Nağme nağme beni sana yaklaştırır
Hançer yarası gibi kurşunlar,
Ağır ağır yaralar yüreğimi
Göğsümde yaşattığım ninniler,
Susmak nedir bilmez dilimde,

Serin suların eşsiz diriliğinde,
Aklım seni soruyor,
Yalanların kışlık vaktinde,
Temmuz ayazı üşütüyor yüreğimi

Doğduğum topraklar bana küstü,
Hayat köprüleri aldı ellerimden,
Bir sen kaldın yalnızlığımda,
Bir de köprüler...

Sahnenin ortasında oyunlar oynanıyor,
Maskelerin biri gülüyor, biri ağlıyor.
Aşık Veysel esiyor yüreğime,
“iki kapılı bir han”da yürüyor bedenim.

Dumanlar tütüyor baba ocağımda,
Anamın tatlı sözleri okşuyor kalbimi,
Bekleyenim olmasa da biliyorum geleni.

Aşkına aldandığımını dünyası,
Öpülesi dudak bırakmadı bu dünyada,
Köhnemiş tarih kadar eskidi aşk burada,
Köprüler yakıldı duvarlarda,
Sazlar çalındı avlularda,
Be hey anasını sattığımın sahte oynaşı,
Bekletme beni artık yeter.

Kır zinciri denizin orta yerinde,
Esir bir şehrin göbeğinde,
Koş gel yanıma, gir koynuma,
Işık sana doğru uzanır,
Göğsüme saplanan hançerin izi kalır.

Ellerim üşüyor, yüreğim titriyor,
Bir sevda masalı gibi anka kuşları geliyor,
Sokak çocukları bana gülümsüyor,
Ben köprü başında seni bekliyorum,
Bekliyorum ya gelen yok yakınlarda,

Köprüler sana akıyor,
Ben kıyılara koşuyorum,
Atılıyorum sana doğru,
Bir uçurumun kenarında,
Köprüler beni sana yaklaştırıyor...

18 Nisan 2003 (Cuma, 23:05)