Köprüden uçuruma Şiiri - Nilgun Şirin 2

"Köprüden Uçuruma" 19.18. 20.10.2024

Nereden başlamalı söze, ne söylemeli bilmiyorum,
Yazmak artık kaçış değil, bir mecburiyet,
Her harf seni döküyor içimden, adım adım.
Ne kadar kırgınım, ne kadar eksik,
Sana değil belki, seni silemeyen halime.

Oysaki derlerdi, zaman şifadır,
Geçtikçe unutursun acıyı, derlerdi.
Peki, neden unutmadım seni?
Neden geçen zaman benim yaralarıma dokunmadı?

Seninle bir köprü yapabilirdik pişmanlıklarımızdan,
Birbirimize kavuşabilirdik belki de,
Ama sen o köprüden atlamayı seçtin,
Suçlamıyorum seni, anlamaya çalışıyorum sadece.

Adını bile yasakladım kendime,
Ama yine de dönüp bakıyorum ardına,
Kahverengi gözlerin hangi sabahlara açılıyor,
Ben seni sensizliğin karanlığında ararken?

Bir adım atmadığın gönlüme,
O kadar kızgınım ki,
Zaman herkeste şifa oldu,
Ama bende bir milim bile oynamadı,
Velhasıl ben seni unutamadım, be adam, unutamadım.

Duydun mu sen de o ince sızıyı?
Bir sigara yaktın mı benim gibi,
Boğazına düğümlenen cümlelerle,
Sustun mu hiç içindeki yangınla?

Bugün de mi o sert adamı oynadın?
Ama gece olunca, biliyorum,
O içindeki çocuğu kim sarmalayacak?
Canımın içi, belki de en çok buna yanıyorum.

Velhasıl, ben sensizliğe hiç alışamadım, be adam,
Ne zaman geçti, ne acılar hafifledi.
Sahi, en iyi sen tanırdın beni,
Neyi anlamadım ben, neden hep yarım kaldım?
Sorular çok, cevaplar yok.

Şimdi sıradan iki yabancıyız,
Bir yanım bunu biliyor, diğeri hâlâ inanmıyor.
Ve ben bu iki duygunun arasında kayboluyorum,
Ne seni silebiliyorum, ne de tamamen unutabiliyorum.
Sadece susmak kaldı bana,
İçimdeki ses seni kapına getirdi defalarca,
Ama her seferinde bir sızı geri döndürdü beni,
Geçmedi, geçmedi, be, sadece derinleşti acın.

Belki de vazgeçmek en büyük cesaretti,
Ama biz hep yarım kalan cümlelerde kaybolduk.
Sözlerimiz hep yarım kaldı, suskunluğumuz bir duvar,
Ne zaman denesem, seni içimde hep yarım buldum.

Kendi yalnızlığında kaybolmuş iki yolcu gibiyiz,
Aynı gökyüzüne bakıp farklı düşlere dalan.
Yüreklerimiz bir araya gelmese de artık,
Sonsuza kadar sürecek bu içimde, öldüremediğim sen.

Şimdi sıradan iki yabancıyız,
Bir yanım bunu biliyor, diğer yanım hâlâ inanmıyor.
Ve ben bu iki duygu arasında kayboluyorum,
Ne seni silebiliyorum, ne de seni tamamen unutabiliyorum.
Bana sadece susmak kaldı acınla,
Sadece susmak