Köprübaşı Özlemi Şiiri - Nihat Malkoç

Kaderine mahkûmsun dağların kucağında
Gece vakti dolunay, serenat söyler dağa
Nice can seni özler, gurbetin ocağında
Yeşilin cennetisin, bakirdir burda doğa

Gönlümü yaralayan derdimin ortağısın
Ekmek kadar azizsin, azizsin muhteremsin
Zamanın gül muştusu, ömrün gençlik çağısın
Aslı’sını yitirmiş, gözü yaşlı Kerem’sin

Nice büyükler geldi, geçti topraklarından
Geçmişimin tanığı, bu şehir başka şehir
Dünüme köprü kurdum saçımın aklarından
Mâziden istikbale, davetsin aşka şehir

Makamın gönüllerdir, başımızın tacısın
Bu can hasrete gebe, yokluğunda neylesin?
Ölümün haricinde, her derdin ilâcısın
Neler yaşadığımı geçen yıllar söylesin

Yaylaların canlanır yaz ayları gelince
Harmantepe üstünde yiğitler harman olur
Neşemiz katmerleşir toprağımız gülünce
Şehadet iştiyakı zafere ferman olur

Geçmişten geleceğe kutlu bir akışsın sen
Madur’un yücesinde, zemheride kar üşür
Gönlümün gergefinde ilâhî nakışsın sen
Mart çiçekleri açar, kelebekler gülüşür

Hatıralar uyuklar zamanın beşiğinde
Doyumsuzdur yeşilin, varlığındır cennetim
Saklıdır izlerimiz kapının eşiğinde
Gurbetin ocağında yokluğundur cinnetim

Kahvadüzü’nden seyret, dağların heybetini
O gür ormanlarının duman kalkmaz başından
Hiçbir şeye değişmem mâzinin kıymetini
Gözüme perde iner, gözlerimin yaşından

Yüreğime yazmışım unutulmaz adını
Yakama takmak için bahçenden gül dermişim
Vuslatında bulmuşum gönlümün muradını
Adın dilimden düşmez, sana gönül vermişim