9
Deniz, mavi, köprü, taş, sarı, güneş ve su
Bakmaz gönlüm nerede bıraktı bu usu?
Gecenin en siyahı, gün teninin uykusu...
Bir köprüye kuruldu umudun ağacı, dârı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta