Köprü Benim, Kuyu Ben Şiiri - Efe Baray

İçime doğru bir köprü yaptım.
İçime doğru bir kuyu kazdım.
Kuyudan kanım çıktı
Köprüdense geçen olmadı.
Kanım siyahtı
O yüzden lanetli dedi diğer insanlar bana.
Köprü görünmezdi ve kimse inanmadı varlığına.

Ben köprüden geçemedim,
Kendi içimde kaybolurum sanmıştım
Birini davet ettim,
Elimi eline uzatıp,
Elini kaçırdı.
Kuyuya atmayı denedim kendimi,
Kendi kanımda boğulurum diye!
Olmadı...

Ve bu işkence,
Ve bu zulüm,
Ve her şey
Sonsuza kadar benle yolcuymuş
Cezanın böylesini hak eden kul.
Diğer kullardan da eziyet görürmüş.
Şimdi de buralarda, çok yakın
Ama sen göremezsin onu,
Çünkü görünmüyor.
Eskiden ölümüne bakan gözleri bile
Görünmüyor.

Neden böyle oldu,
Bu nasıl hikâyeydi, bilen yok.
O kadar silik yaşandı,
O kadar karanlıklarda yaşandı ki.
Kimse anlayamadı acıyı.