Köprü Başı Zambak Kokusudur

Bir köprünün başındayım
Bir ucu toprak bir ucu bulut
Bir köprüden geçiyorum
Bir ucu hüsran bir ucu umut
Bir köprüden geçiyorum
Bir ucu kargaşa bir ucu sükût
Bir köprüden düşüyorum
Bir ucu kundağım bir ucu tabut.

Nur beyazı bir ışığa yürürmüş derler ölen insan
O vakit usta ölümün rengi kara değil beyaz olmalı
Nasıl beyaz kundaklanıyorsa doğan ve ölen insan
Ardımda kalanlarda yasımı beyazlar giyerek tutmalı
Ve dahi dünyada bırakıp gittiğim dört duvar mekân
Gül suyu ve karanfil değil usta veyahut tütsü yanığı
Yar sinesinde sevdiğim bembeyaz zambak kokmalı...

S.Güler-14.6.2016