yüksek topuklarımızla basıp geçtik
kaldırımdaki dilencinin mendiline
nerden bilelim
çerden çöpten barakayı
basıp geçtik yaprağa
sıcak yuvamızda dizilerin karşısına geçtik
ayağımız hiç değmedi ki toprağa…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
başlar öylesine kibirle havada ki... az başımızı indirsek, kendi köprü altımızı göreceğiz. belki de görmemek adına başkalarını farketmiyoruz. yüreğinize sağlık, çok gerçek şiir.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta