Köprü Şiiri - Sevgi Keske

köprülerim yıkılmış benden habersiz,
sulama kanallarım tıkanmış yıkıntılarla,
kuşlarım, memnuniyetsiz dallara konmuş,
kayıp şehirlerde kaybolmuş özdeşim figürlerim,
acaba nerde…
hangi görünmez kopuşlara giriftar olmuş…
yalnızlık ne kahpe,
yalnızlığım ne ürkek, ne kadar yalnız,
çiftesiz, çiftleşmesiz donluklara emektar olmuş…

yarılmış karıklarım, susuzluktan,
kuruyan arklarım dereye kavuşacaktı, nereye karışmış,
utanmış suçsuzluktan,
bitkilerimin boynu bükük,
bıkkın, bitkin,
yaprağı toprağa düşmüş yorgunluktan…

sesi kısık çığlıklarım pasif-agresif,
görünmez…
sıcaklarım, donakalmış soğuklarda…
donanmalarım donmuş, anmalarım solmuş,
seslerim fısıltıya dönmüş, yararsız…
zararsız afazimin gözleri fersiz, koşusu densiz…
kafatasımın iç duvarlarında, sessiz yankılar,
bağları çözülmüş bağrımda,
bağlamamdaki yankıdan yangılar…

köprü yıkıcılar ne korkusuz,
ne iş bitirici ölümcül korkuluklar,
neden yüksekte duruyor bütün alçaklar…
hız limitleri niye yüksek bu kadar,
korkarım ki,
yükseklerin nayazında donacaklar…

08.02.2010