Köprü Şiiri - Ümit Fatma Uçar

Dağın eteklerinden
Koyulurduk okul yoluna
Uzarda uzardı patikadan yol
Yürürdük bata çıka karlara
Geçerdi bir haylı zaman
Varırdık sonunda çaya
Çay büyük mü büyük
Köprü yok geçmeye
Taşlardan sekebilmek şans
Yamuldum bir anda çantamla
Kucaklaştık buzlu suyla
Cebelleştik epey zaman
Süründüm zor bela kıyıya
Daha süzülmeden düştüm yola
Öğretmenim beni bekler
Buzla sarıldı her yanım
Az sonra oldum çelik
Okul bahçesi sessizlikte
Telaşla yetiştim derse
Bütün gözler üzerimde
Şaşkınlık kahkaha iç içe
Öğretmenim durdu baktı
-Bu ne hal böyle
-Öğretmenim istemeden
çay aldı beni içine
Cebelleştik biraz onunla
Görüyorsun halimi işte
Bilirdim öğretmenim beni af eder