Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
sus artık duvarın gölgesinde
küflenmiş yalnızlığım
yüreğimde kalanın son kırıntısıydı
izlerini kırıp geçirdiğin
ihtimali neydi hiç bilmediğin
kadim acılardan kalan
öfkeli gözlerim düşten u/yandı
oysa pencereme gelen
bir çift kumruydu
gülüşümden nasibini alan
O bir çift kumruyu görür gibi oldum...Yine çok hoş imgelerin yer aldığı güzel bir çalışma.Tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta