Köprü Şiiri - Abdulvahap Ateş

Köprü,
İçimi ürperten uçurumlara,
Dayamışcasına ellerini,
Son gücünü harcar gibi,
Titrek kolları yamulmuş,
Sırtına kambur vurulmuş.
Teni güneşten kavrulmuş,
Kaç yolcuya geçit olmuş,
Düşünmekteyim,
Üşümekteyim.

Köprüden,
Çağıldayan ırmağın ışıltısını,
Çalılıkların hışırtısını,
Rüzgarın nameli fısıltısını,
Zamana direnen taşların sıkıntısını,
Terleyen gözeneklerinin akıntısını,
İzlemekteyim,
Dinlemekteyim...

Köprüye,
Serviler baş eğmiş,
Selama durmuş ağaçlar,
Göğe kıyama kalkmış çınarlar,
Güneşten sızan akkor damlalar,
Benek benek bezemiş,
Fesleğenlere hüznümü,
Çilemekteyim,
Elemekteyim...

Köprünün altından,
Dişleri çatırdatan pınarlardan,
Tüy kadar hafif,
Pamuk kadar yumuşak,
Cam gibi parlak,
Ceylan bakışlı,
O su,
Çelik gibi,
Kurşun gibi,
İnlemekteyim...
İstemekteyim...