Köprü Şiiri - Özgür Şeker

Bir planı vardı plansızlığımın
Akla mantığa sığmıyordu bendeki sessizlik
Sendeki nefese yelken açıp duruyorum
Nafile yolculuklar benimsiyorum
Kabullenmemek doğamda var biliyorum.

Ağlıyorum bazen en bilindik cümlelerin yoksunluğuna
Susuyorum her zamanki gibi buram buram hasret kokan yalnizligima.

Bir amacı vardı şimdi anlıyorum
İnsan kusurlusunun bile anlamı vardı
Yavaş yavaş anlıyorum ama nafile
İçimde kaynayan kazana söz geçmiyor
Sendeki ateşe kül olup duruyorum.

Sonra biliyorum diyorum ben bu öyküyü
Aynı sonları hazırlıyorlar ama vazgeçemiyorum
Ne ümitten ne de sizlikten
Sözlükten en afilli cümleleri seçip geçiyorum
Köprüler yıkılıyor sonra bir anlığına andan habersiz
Hançersiz sapliyorum aynıların sırtına talihsizligimi.
Gideyim diyorum artık gideyim buralardan

Özgür Şeker