Köprü Şiiri - Zeynep Ece Arabul

Ayın ilmeklerinde,
Kırılgan olmalı köprü.
Kanatları ipek bir beden,
Kendine örtülü.

Belki bir peri, belki bir melek..

Deli dalışında
Gün batımına kesik,
Bir kara saganı sevmişti.
Çığlığı siste sarardı..
Tanıyordu yankıyı
Ayrılırken sesini ona bırakmıştı..

Uçan dev kanatlar gördü
Köprüden geçen yelkenliler
Ne tutundu pençelere
Ne bırakıverdi kendini güverteye
Bekledi..

Farklı değil karşı kıyı,
Kristal yağmurları başlayınca
Anladı.
Artık hep terk edecekti.
Yazılamazdı masalı..
İnledi.