Neden çöker bu sensizlik gülle gibi, yüreğime?
İndimde neden iğneli fıçılara döner bu geceler?
Neden sabrım erir tükenir mumlar misali karanlıklarda?
İki ayağım neden girer gider bir pabuca?
Neden dünyanın ıssı-bucağında seni arar dururum
Kayboldukça?
Dikmişim şamdanlara yaralı yüreğimi mum yerine,
Gözlerim karanlıklarda, kulaklarım kapıda,
Bir çalsan kapımı; cümle hücrelerim duyacak
Ve bir bayram olacak içerimde,
Abıhayatlara değip dokunacak dudaklarım,
Ellerim nasıl bir şükürlere açılacak
Sana doğru koşarken
Ayaklarım.
Biliyorum ta kemiklerime, ta iliklerime kadar;
Sen var olunca yok olur bu karanlıklar,
Erir gider mum ışıkları ağaran geceler misali
Ve cümle karabasanlar çeker ellerini gecelerimden,
Karanlıklar kopmuş birer perde gibi düşer
Gözlerimden.
(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 45-46/100)
Kayıt Tarihi : 22.5.2005 09:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!