KOPMAZ
Bir fırtına kopar bazen, çatılarından alır hıncını evlerin,
Uçar da nasibolur kafana da bir parçası.
Küt diye!
Sel gelir gürül gürül, kayar toprak yukardan.
Yutuverir gövdeni açlıktan, hüp diye!
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta