Kopmasın Şiiri - Hikmet Yaşin

KOPMASIN

Kağızmanlı,
çiçek bastı elmaların dalları
çeşit çeşit kokuyor
has bahçenin karanfilleri.
Kağızmanlı çocuk,
ayağı çarıksız, kuzu güder baharda güzde
elinde bir parça ekmek, katık ne gezer
ağzında aynı marşla okula gider,
‘Kağızman dağlarında çiçekler açar’
Gökyüzünde turnalar, sesi gelir, Aras çağlar
al yeşil giysili, serpilmiş oğlanlar kızlar
tarlada taş toplar, ağızlarda türküler
‘Kağızman’a ısmarladın nar gele nar gele’
Kimi gurbette kimi evde, Kağızmanlı babalar,
dut silkeler, yanlarında yaşmaklı analar,
bağlarda kazanları kurdu, başladı kaynatmalar
döküldü kömeler, pestiller, içlerinde ceviz
biz Kağızmanlılar maharetli ve seveceniz.
Kış bastı, atlar süslenmiş, hazır kızaklar
lapa lapa yağan kar, çiçekleri gizler
üstlerinde keklikler, kıskansın kayalıklar
al canını yanına geç Aras’tan
haydi Kağızmanlı,
baş gösterdi kardelenler,
toplama ellerine
sar kollarını yanındaki yarinin incecik beline
iki dörtlük de Kağızmanlı Hıfzı’dan
inlesin dağlar,
vur sazın teline teline

23 Mart 2005
Buca