insan
Susuzken,
Açlığa mahkûm edildi.
Kayıpken ,
Kurgunun insafında salındı
İnkârına kapıldı uykusunun
Ona inandı ,güvendi ,görev bildi.
Sorsan bilir mi
Kopmak nedir ?
insan bilir mi
Ömrünün çırpınışları
Hangi arayışların uğrunaydı?
Başlara örtülmüş bir dam mıydı
Insan?
Her türlü toz fırtınasına atlayıp
Öksürüp duranları anlamak mı gerekirdi?
Gökteki parıltılarda bir dal ararken
Elleri boşta kaldı
Ve hissetti yokluğu.
annesinden olmadığını öğrenince
Kesecek göbek bağını,
Ninnileri unutunca
Yenisini oluşturacak.
Evrilip çevrilmemiş
bir pişkindir insan,
Soğumaya yüz tutmuş.
Ve bir yerlerde bir şeyleri
Körükleyen biri arar.
Bir aynası olandır
Hep yaşlı gösteren ve
Genci arayan.
Duvarları umut dolu manzaralarla
Pencereyi andıran tablolarla donanmış
Bodrumda bir sığınaktır.
Şimdi
Korkmadan horultuları bölmeli
Parmak ucunda yürümemeli
Bir telveye
yıllanmış her şeyi , maziyi sığdırmak.
Kim ki içti her bir taneciğini ?
Korkmadan dökse gerek
Kalemin ucuna her şeyi
Simdilerde bir tanıdık fısıldıyor kulağıma,
İnsan öğrenince tutunmaması gerektiğini
Yabancılaşacak
Kuruyacak
Buralarda bulduğu suyla dinmeyecekti.
Kopup gidecekti ...
17.08.2019
Kayıt Tarihi : 13.8.2022 21:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Büyüdükçe küçülüyor insan. Büyüdükçe düzleşiyor, dünyalaşıyor... Şimdi anlıyorum anlam veremediğim büyükleri
Insan kendini tanıdıkça bildikçe yüce yaratıcıyı da bilir ve O na sığınır... Acı elem gözyaşı bırakanlar geride bırakdıkça küçülür... Tek bir büyük var. O da ALLAH 'tır . Diğerleri senle eşit veya alçaktır.
Şiir yazımın dizelerin duyguların ahenkli...Daha güzel şiirler bekliyorum....
Yüreğine sağlık sevgiler selamlar sunuyorum.
Tebrikler
TÜM YORUMLAR (2)