Doğruyu söylemeye yoksa zerre kadar bir cesaretin
boşuna işgal edip duruyorsun şu güzelim dünyayı;
Şayet birilerine yaranmak içinse bu esaretin
Haketmişsin köpekliği, durma al, tak şu tasmayı.
Keşke doğruyu söyleseydin de kovulsaydın dokuz köyden
dolaşsaydın tek başına, hür; çıkardı elbet anlayan seni;
İnsan muamelesi görürdün seni seven kimselerden
şimdi ağla, öl kahrından; yerden yere vur köpekliğini.
Kayıt Tarihi : 3.11.2009 10:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!