Köpeklerin Matemi! Şiiri - Cihat Şahin

İnsanlar mı sadece, matem tutup yas eden?
Çeker sair mahlûkat, bazen ayni kederi!
Çoğalırsa toplumda, yaratana zıt giden,
İnletir ağıt sesi, bazı gün göğü yeri!

Bir kısım yiğit köpek, ekserle yapar bunu!
Seher vakti uyuyan, gafillere ağlarlar!
Namaza kalkan kullar, elbette duyar onu!
Feryat-ı figanlarla, yürekleri dağlarlar!

Böyle asil bir köpek, her sabah ağlar bizde!
Namazsız sahipleri, kulak vermez o sese.
Hiç bitmez bu ağıtlar, yazda, kışta ve güzde!
En yüksek perdelerden, duyururlar herkese.

Bazı kelb-i mübarek, sabahları ulurlar!
Bilhassa ezan vakti, çıkar sesler ayyuka.
Zira namaz vaktinde, sahipleri uyurlar!
Bitene dek ezanlar, dinler yası dört yaka.

Bazen döver garibi, sahipleri kızarak,
Zannederler bu işi, tesadüfen yapıyor!
Görse bunu arifler, derler; “vurma ve bırak! ”
“Zannetmeyin bu köpek, doğru yoldan sapıyor! ”

Bazen hikmet gereği, ilham gelir onlara,
Gelecek felaketler, malum olur Allahtan.
Haber verir belayı, bir kısım odunlara!
Lisan-ı mahsus ile dem vururlar felahtan!

Ne yazık ki çok gafil, asla almaz dersini!
Ne uyanır gafletten, ne gelir intibaha.
Hamakat ve inatla, yapar hakkın tersini!
Ne günahtan usanır, ne yönelir Allah’a.

Bu gibiler sadece; uyanır sekeratta!
Geç kalan nedametler, fayda vermez onlara!
Onlarla gider öte, binlerce günah, hata!
Bulunmaz bir kelp orda, matem için şunlara!

Cihat ŞAHİN
18.05.2010-İZMİR