74 yıllarında, 11 yaşlarındaydım,
Unutamadığım bir de anı hatırlarım…
Gönüllü kişiler tüfek ile gelirlerdi,
Acı manzaralar, hafızamdan silinmezdi…
Bunlar sahipsiz köpek, acı içerisinde,
Çığlıklar atarlardı, ölümün pençesinde…
Kaçıp saklansalar da, kimseler korumazdı,
Sonları hep ölümdü, manzaralar acıydı…
İzleyenlerse ağlar, hâle dayanamazdı,
Pek yorumlayamazdık, sanki normal olaydı…
(2012)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 25.7.2013 09:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!