Köpekler Köpekleşmez Şiiri - Mustafa Bulan

İkide bir kızınca bir densize
“Köpek” dersem ben haksızlık ederim!
Onlar tutarlı, yanlış yapmaz bize;
Ben bu yüzden köpeği çok severim.

Evet benim de var böyle bir yanım;
Hep korksam da bu benim bir zaafım…
Görünce, dolansa da ayaklarım
Ben yine de köpeği çok severim.

Bakın köpeklik yakışmaz insana;
Kemik metaforu gelir aklıma…
Köpek candır, dosttur; köpeklik başka;
Ben bu yüzden köpeği çok severim.

İnsan köpekleşirken ihanet eder,
Kemiklere doğru giderde gider.
Köpek ihanet bilmez, geri döner;
Ben bu yüzden köpeği çok severim.

Köpekleşen hep köpeği aratır;
“Köpek” demek köpeğe haksızlıktır…
Yalan bilmez hayvan, hep masum kalır;
Ben bu yüzden köpeği çok severim.

Köpekleşen tip güçlüye yanaşır!
Çanak buldu mu çanağı aşırır!
Doymak bilmez, yalanırda yalanır!
Ben bu yüzden köpeği çok severim.

Köpekler köpekleşmez, köpek kalır,
Canını sıkarsan bazen saldırır,
Aç bırakırsam bana da darılır;
Ben bu yüzden köpeği çok severim.

Alçaklıktır insanda köpekleşme;
Benzemez köpeğin köpekliğine!
Tutarlıdır hayvan, uymaz nefsine;
Ben bu yüzden köpeği çok severim.

İnsan köpekleşirken fırsatçıdır;
Fırsat bulursa Allah’ı kandırır(!)
Aç da olsa tok da olsa saldırır;
Ben bu yüzden köpeği çok severim.

Bulamoğlu der; sevin bu canları;
Dost olmak onların güzel yanları.
Hiç çalmazlar yedikleri kapları;
Ben bu yüzden köpeği çok severim.

Pendik/03.03.2025