Köpeğini mal sanmış onun tel kafesi var,
Çok da küçük sayılmaz, dört metre kare kadar…
Zemin düz tahtalardan, şükür anlayabilir,
Kuru ekmek ezilir, ıslatıp yedirilir…
Farklı bir şey eklenmez, biz takip etmekteyiz,
Sanki vicdan yok gibi ya da biz bilgisiziz…
Defalarca anlattım artık çıkaramazlar,
Yemek suyu da mı yok yemeğine katsalar…
Rızık hiç mi çıkmıyor, evde altı kişi var?
Koca koca adamlar, yemek artıramazlar…
İnmek çok da zor olsa gizli beslenilecek,
Kalan yemekler ile karnı doyurulacak…
Biz bunu yapmaktayız onlar, hiç bilmemeli,
Önünde suyu da yok, bu da düşünülmeli…
Dedim yuvası çok pis hiç temizlemediler,
Salsak kesin ölecek, beslemeyiz dediler…
Evde genç çocuklar var, on ve yirmi yaşında,
Bir de ablaları var, on altı yaşlarında…
Anneleri de boşta, adam her gün bahçede,
Köpek pek umursanmaz cahil zihniyetlerde…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 17.9.2014 00:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!