Hangi yaşta olursanız olun; yaptıklarınızı takdirle izleyip hürmetle sadık kalan bir dosttur köpeğiniz.... Bu bile yetmez size; o dostunuzu dahi kendi istek ve emelleriniz için eğitme çabasındasınızdır. Hep böyle gitmez tabi ki birlikteliğiniz.. Yıllar birbirini izler; beraberce büyürken birileri de sizi eğitmeye, yönlendirmeye, kendilerine saygı gösterilmesini istemeye başlar... Siz köpeğinizle, birileri de sizle övünürken bile aslında; vermiş olduğunuz eğitimle kendini başarınızı dillendirerek kendi kumaşınızın kalitesiyle kibirlenmiş olursunuz... Ne köpeğinizin, ne de sizi eğitmiş olan için sizin başarınız öncelikli ve ehemmiyetli olamamaktadır hiç bir zaman. Oysa siz daha bir çocukken ve belli bir bilinciniz yokken dahi eylemlerinizi ebeveynlerinizden bile daha dikkatli takip edip size gıpta eden bir dosttur köpeğiniz... Kendi kibiri ve bir emeli olmaksızın... Yıllar geçer; siz büyümüş olursunuz; köpeğiniz de büyür.. Tüm yaşam alanlarına ve biçimlerine müdahalenize rağmen ömrü yettiğince dostunuzdur köpeğiniz.. Ya siz? Yani büyüyen siz ne oldunuz? Çocuk kalbinizde neleri tutabildiniz? Büyüdükçe değiştiniz; çünkü siz de eğitildiniz... Peki nasıl bir değişim oldu sizce? Halen o masum duru çocuk kalbinizden kalan bir şeyler var mı? Köpeğinizdeki sadakat ve hürmet kadar sadakatiniz ve hürmetiniz var mı? Köpeğiniz gibi dost olup sonuna kadar dost kalabildiniz mi? Düşünün elbette, bu karar kendinizin ama en azından şunu ben gönül rahatlığıyla söyleyebilirim: Birine köpek demek, daha çok köpeğe hakaret ve saygısızlık olsa gerek..
Tamamını Oku
