Kopça Şiiri - Songül Biltekin

En çok gülümsemene tutuldum diyor gün gibi
Gecenin en derin gülümsemesi
Karanlık gibi
Bir ışık huzmesi
Aynadaki resmini geri vermek
Katran karası bakışları gizlemek mi
Ah pencerenin kumdan dağılan
Duvardaki seni tutmayan çerçeve mi
Bir zamana yenildim bir sana derken
Işıklı yalnızlığını
Son perdeden
Oynuyor gibi
Alkışla ellerin ellerine tutunur gibi
Bakma öyle gülümsemenden kopan fırtına
Rüzgarına geri dönen mevsim gibi
Dökülme bu dedi
Topla bakışını
Bu ayrılık
İki yakamızı bir etmez der gibi