Koparma Şiiri - Abidin Sevgili

Koparma yüzündeki yürekleri eriten tebessümü
Kanamasın
Kanamasın anlık gülümsemen
Bitmesin tükenmesin yanağında gamzen
Hep gül
Gül ki ağlatmasın hasretlik
Gül ki bitsin dağları eriten çaresizliği
Bitsin özlem bitsin yüreğime tıkanan ağlama
Gül ki garipliği üzerinde duman duman tüten
Boğazıma saplanmış sancı tükensin

Koparma yüzündeki yürekleri eriten tebessümü
koparma ki ibret olsun acıların sinsiliğine
Sevdalara meze olsun kaynasın dudaklarda
Patlayan tomurcuğun kokusuyla

Saçlarını sevdama serp serpiştir ki
Kirlenmesin soylu ağzındaki aşk kelimeleri

Koparma yüzündeki yürekleri eirten tebessümü
Koparma ki kafeslere sığmasın şanlı dizeler
Fışkırsın damarlarımdan sevdana akan kanlar
Kaldır başını rüzgar okşasın yüzünü
Güneşe ser kurak yüzünü
Ki güneş koksun
Güneşe koşsun tozlu ayakların

Koparma yüreğimi eriten sevdanı
Saplandığı yerde kalsın kan revan içinde
Orada kalacak inan sadece ve sesizce

Kanamasın anlık tebessümün
Dağ ateşi kokusunda rüzgara karışsın
Sensiz ve inan yalnız sen olacaksın
Kirli ellerimin uzandığı umut özem sevda
Sensiz ve sen olacaksın
Gölgeme karışan gölgenin sahibi...