Koparma... Şiiri - Mehmet Şahan

Cennet Vatanımıza kanı, kini, nefreti
Ekene kızıp da dalımı koparma benim!
Canları pahasına bin bir türlü zahmeti,
Çekene kızıp da salımı koparma benim!

Düşün ki baştakiler yazıyorlar kebiri,
Sen dereyi beklerken kesiyorlar nehiri!
Ve kendi elleriyle damla, damla zehiri,
Dökene kızıp da elimi koparma benim!

Sağır gibi duymayıp feryat, figan acımı
Ağzında diş koymayıp, aç bırakıp açımı!
Yolduğuyla kalmayıp ve son kalan saçımı,
Sökene kızıp da telimi koparma benim!

Hepsini kökten silip sevilmeyen huyumu,
Her taşı kutsal bilip değilmeyen koyumu,
Zalimle birleşilip eğilmeyen boyumu,
Bükene kızıp da belimi koparma benim!

Arada bir batsa da parmağının ucuna,
Her canın yanışında koşup gitme acuna!
Sevmeyi bilmiyorsan duygu katma acına,
Dikene kızıp da gülümü koparma benim!

Şahan der ki yöreler bizim, eli bağlamaz,
Farklı, farklı töreler bütün ili bağlamaz!
Sana, bana göreler asla dili bağlamaz,
Kökene kızıp da dilimi koparma benim!