Koparın Salıncakları Şiiri - Aslı Taş

Salıncaklarımız vardı oysa,
Çocuk kahkahaları savrulan.
Salıncaklarımız vardı oysa,
Sevinç çığlıkları arş'a ulaşan.
Sessiz mi artık çocuklar,
Buz tutmuş elleri, baba elinde duran.
Hiç gülmeyecek mi melekler,
Ana göğsünde, sonsuz uykuda olan.
Öksüzler, yetimler mi yazacak kitapları,
Çaresizliğimizi anlatan.
Koparın salıncakları,
Ölüme sallandık bu gece...

Kar yağıyor yüreğimize...
Kar yağar gelin olurdu Ülkem,
Lapa lapa, tül tül süslenirdi.
Eklenirdi ak güzellik, ümitlerle... Hayallere...
Şimdi, kefen kefen yağıyor,
Son nefeslerin üstüne...
Şimdi, bir bir can veriyoruz,
Kimimiz bedenle, kimimiz yürekle.
Koparın salıncakları,
Ölüme sallandık bu gece...