Kopan Canda Künyen Okunur

emsalsiz haykırışların hayırseverim
aşkın can yakan havlinden gözlerini kurutacak havlum var
kurut bensizliği ah ettiğin şimşeklerden
balonlar aldım, ben ile giden arasında uçuyorlar
biliyorum hala unutamadığım küçük ceylansın
büyüsün göz bebeklerin öyle bebek emzir hayalimden
hiç ölmeyeceğim dedi aşkın gülleri
hiç sensiz ötmeyeceğim dedi aşkın bülbülleri
büyüyeceğim sensiz aşkların sulaklarında
bir yeşil vadim olacak kahırlarınla yanmayacak
sıkıştırılmış hüzünlerin üçgenindeki en bilindik açısın
seni senden çıkarmışlar
beni senden çıkarmışlar
sıfırdayız
yalnız kalmış sıfır
yanına bir olmak gerek seninle
sıfırdan sevmek gerek güneş öpüşürken sevilmeye
zümrüt viranlar arasında aslım sana kokar
böldüm hecelerini gecelerime
sökük sökük sensizliği yamaladım karanlığa
çekilip gitmenin çatısında adın edilgen
yanışım etken bir bülbül

aşk düştü cemrelerime
baharlara arlar astım
gönül ormanım yanıyorken
göz yaşların söndürmeli
pusulasız damlaların eklemeli beni denizlerine
gelişinin gölgesinde alın yazımın kitabı okunmalı
şimdi sevme zamanı
şimdi kavuşma zamanı
şimdi sensizlik zamanı değil
şimdi yan yana, yan olma zamanı

gerçekleri yaşadık aynı tümcenin iliklerinde
mecazlarına sar beni
çaresizlik kendi çeperini yıksın
şimdi sen zamanı
şimdi ben zamanı