Kopamıyorum Şiiri - Aytaç Öztürk

havada kapan izleri var
caddelerde kan
yapraklarda sarı hakim
vicdanlarda sis
bizim şehir diyemem burası
kollayamam tütün kokusunu
dostluğumu bıraktığım
incilerimin döküldüğü
perili inli cinli şehri
gidecek yerim var gidemiyorum
kopamıyorum fısıltılarından
ellerin ayakların
gidemiyorum işte
yolu mu hoş geliyor
minareleri mi çan sesleri mi
yoksa beni boğan havası mı
neleri öğrenmedim ki inatla
aynı yatağı paylaşmayı nefretimle
seni bensiz düşlemeyi
adresimi bile
ama olmuyor canan
buralardan kopamıyorum