Ölünceye kadardı bizim sevgimiz
Yıllardır hep sevgiyi tattı kalbimiz
İkimize yeniden kader yolu çiz
Böyle birden bire kopamayız biz
Sahildeki sandalcı beklerdi bizi
Çay demleyip ısıtırdı içimizi
Falcı kadın tutardı elimizi
Böyle birden bire kopamayız biz
Sandal alır başını giderdi yola
Demir atıp dururduk bir ıssız koya
Severdim gönlümce seni doya doya
Böyle birden bire kopamayız biz
Bazen bir ağaç altı oldu evimiz
Alev alev yanarken gönüllerimiz
Konuşmaya kalmazdı hiç mecalimiz
Böyle birden bire kopamayız biz...11-5-1992
Kayıt Tarihi : 17.10.2013 17:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!