Kopamadım Şiiri - Alper Vatansever

Kopamadım bu kez senden
Sen giderken bende geldim
Koşmak istedim peşinden
Ben burda kaldım
Yani bedenim
Diğer yarım ise seninle
Bir hayalet gibi oturdum yanına
Sen giderken

Gelmiyor zaman beklerken
Geldiğine ise beklemiyor
Sanki hiç beraber olmamış gibi akıveriyor avuçlarımdan
Daha kokun bile gitmedi
Duruyor burnumun en üst yerine
Geceleri kokluyorum seni
Geceler
Ahmet Haşim kafiyelerine benzetiyor Yılmaz Erdoğan
Ama kafiyeler bile yetmiyor
Az geliyor seni anlatmaya o an...

Ağlamakla gelen bir düğüm
Boğazımın orta yerinde
Öylece takılıp kaldı
Nefes bile alamıyorum artık sensiz
Kopamıyorum senden
Sen giderken ben burda kalıyorum
Gitme kal benimle
Nolacak sanki en fazla bir tabak daha sofraya
Sen yeterki gitme kal benimle...

Bir otogar sabahında
Seninle olmak sabahın gözünü açamamış karanlığında
Saçlarına saçarak otobüsten inmen
Sonra bana sarılman
Özlem demiştim sana hatırlarsan
Çok özledim ben seni
Ama beklememişti zaman
Alıp yine götürdü seni benden
Sen giderken
Ben hep ağladım

Kopamadım bu kez senden
Yeni yeni anlıyorum
Sen giderken ben gelememişim
Yanımda olurdun eğer bende gelseydim
Ağlamazdım kafiye gecelerde
Aklıma her düştüğünde
Yani günümün her anında
Ağlamazdım sen burda olsan...
Ben kopamadım senden..