Belhden fışkıran bir ilim deryası
Şevk ile Konya mıza doğru akıyor
Tüm dünya insanının sevgilisi
Ne mutlu Konya mızda yatıyor
Mevlana’m Sultan’ül ulama
Sığmıyor o yazmakla kağıda
Yaşadığı bin ikiyüzlü yıllarda
İnsanlığa hep ışıklar saçıyor
Aydınlatmış daim güneş gibi
Yol göstermiş tüm deyişleri
Dünyaca ünlüdür mesnevi
Her beyitinde bir gül açıyor
Dillerden hiç düşmez Mevlana
Gel diye çağırıyor insanlığa
Umutsuz yoldan sapanlara
Mevlana Yeni yeni yollar açıyor
Dünya hayatından kopanlara
Bin kere tövbesini bozanlara
Artık ümidi tükenmiş olanlara
Aşk eri bir Işık olup doğuyor
Konya mız da yaşamış göçmüş
Zannetmeyin dünyadan gitmiş
Binlerce güzel esere imza atmış
İnsanlar onu okudukça coşuyor
Bu şehri Konya ya büyük şanssın
Allah yolunda sevgisin aşksın
Umutsuzları asla yıldırmazsın
Dikenlikten bir tomurcuk açıyor
Ümidi kırılan umut arar yolunda
Çok ağır yükleri vardır dalında
Sözünün lezzeti vardır arı balında
Balları insanlığa şifa olarak sunuyor
Devasın Mevlana’m işleri müşkil’e
Dertlenirsin insanların derdiyle
Dertli garip ozan İsmail Detseli’ye
Feyzinden her daim ilham akıyor
İsmail Detseli
17 Aralık 2011 Konya
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta