Konyada Hıdırellez Şiiri - Ahmet Tekin

Musalla’dan sabah erkenden;
Büyük bir heyecanla yola çıkardık …..
Heybelerimizi, filelerimizi doldurarak;
Pedallara yüklenirdik
Velesbitlerimizle..
Baharın kokusunu soluyarak …
At arabaları faytonlar;
Üzerine doluşmuş insanlar ….
Faytonların arkasına gizlice yapışan çocuklar;
Faytoncunun bunu fark edip,
Havada ters döndürerek; attığı kırbaçlar …
Bizde az tutunmazdık; fayton arkasına …
Fark edilmezsen amenna;
Yürümeden beleşe epey yol..
Fark edilirsek; kırbaç sırtımızda şaklardı..
Meram yolu çok kalabalık olurdu!
Bizler ise velesbitlerle;
Kan ter içinde varırdık Meram’a..
Gürül gürül akan, Meram çayına ….
Ayaklarımızı uzatır; sallardık,
Buz gibi akan suyuna …
Nerede?
O eski hıdırellezler!
Artık kaybolmuş: Yok!
Hayal olmuş Konya’da …
İğne atsan yere düşmezdi
Meram ve Tavusbaba..
Tüm şehir kum gibi kalabalık;
Herkes de; Bir sevinç, bir heyecan..
Parsana'dan, Hacıkaymak’tan başlar;
Uzar giderdi tren yolu boyu...
Sağı solu sel gibi insan dolu …
Yürekler pür neşe hep bir atardı o gün …..
Baharın gelişi hıdırellezler
Coşkuyla kutlanırdı Konya’da..
O eski günler hıdırellezler
yok olmuşlar şimdi nerede?
Değişmiş artık her şeyin;
Tadı suyu lezzeti..
Neden değişmiş bilemiyorum bilmem ki ….
Mazideki bu heyecanlar, atide de olabilir mi!
Yaşatılıp; yaşattırılmaya çalışılabilir mi?
O tarifsiz heyecan ve ruh hali;
Bir daha geriye; döndürülebilir mi?
Heyhat! ! ama bu gün gördüğüm kadarıyla;
Baki kalan kubbede sadece hoş bir seda …
Sahip çıkan yok! Öksüz, yetim kalmış;
Şimdi hıdırellezler anladığım kadarıyla,
Konya’da ….

Düşündükçe o günleri anarım; gözlerim buğulanır,
Maziye dalarım …
O tarifsiz heyecan ve ruh halimin; hazzını,
Maziden çıkarır: Yakalarım …

“ Yarın hıdırellez arkadaşlar! ! Haydi Meram’a; dönüş: İkindin, Parsana’ya tren yolu boyuna..
Velesbitler hazır olsun..Sabah erken çıkacağız ha! “

Bu sesler yankılanır kulağımda hala ….