Konya' ya Şiiri - Ahmet Emer

Ya olduğun gibi görün
ya göründüğün gibi ol
demedi mi sana ulu mevlana
niye sahip çıkarsın uydurukçu müslümana

olsaydı eğer doğru dürüst
yer miydi tüyü bitmemiş yetim hakkını
yatmıyor bile cennet hapishanesinde
sağolmasın ortakları sayesinde

bakma baş oldu ortağı soğan başı
o da kollayıp ortağını yetim soyan değil mi
söyle neden sahip çıkar da
neden baş tacı edersin alırsın milletin ahını
bu kadar mı safsın a konya

hoş görürlükte deniz gibi ol dediyse
kurut mu dedi denizi be konya
hiddet ve şiddet insanı şaşı yapar demişti
şaşırdın mı da zalimlerin zulüm kuyusuna kova atar
ruhu doğruluktan ayırırsın e konya

hürriyeti kulluğa satmam dediğini duymadın mı
beş para etmezlere kulluk edersin
altın ne oluyor can ne oluyor inci mercan da nedir
bir sevgiye harcanmadıktan
bir güzele feda edilmedikten sonra
sen hangi altına inciye mercana cana tamah edersin

hangi sevgiye harcanır
hangi güzelliğe meylolur da
sararsın boynuna yılanı ya konya
hangi acıya lezzet verirler
bala sirke katmaktan başka

gel gel
ne olursan ol gel
ister kafir ol ateşe puta tap
tövbeni bozmuş olsan da yüz kere
her ne olursan ol yine gel diye
kayıtsız koşulsuz dostluğa çağıran
hak dostu barış elçisi mevlana gel derken
sen niye kovarsın da iyileri
kötülere eğersin boyun ya konya

umutsuzluk dergahı olamazsın sen konya
nasrettin hoca' nın eşeğinin kuyruğuna değmez
içtiğimiz suyu bile zehretti ankara' ya yolladıkların

yüz yerde değirmenler mi kuralım
akan göz yaşlarımıza
daha kaç yıl geçecek
görmeyerek gerçeği

kadını insan yerine koymayanı
kendini bile sevmeyeni baş ettin
hani kainat cana göre şekil alırdı
can esas insandı
hangi insan de konya

hani dalga gibi gürleyen kanatsız kuşların
okumuş görünenler ne ederler eşekçe
döktün de denizi bir testiye çöl ettin ovanı
dost sandın dindaş saydın insanlığa söveni
utanmadan hanımını döveni
birini az bulup 3-4 olsun diyeni
neden basarsın da bağrına
yılan beslersin koynunda hu konya

bilmeden bilmiş olanlara
bencillikle belenmişlere
eğip doğruyu yanlışa doğru diyenlere
yalan riya dolu yaşamlarını
kara suya batık çaput ile örtenlere
de ki kaldır yüzündeki peçeyi
aç yüzünü ne olduğun göreyim
yüzünde nur kalbinde pir
dilinde dost gözünde yaş
varsa eğer öyle gel

yoksa sevgiliyi çölde arayan
boş yere dönüp duranlara
kapı komşu dostun görmeyip
o açken tok yatanlara
gönül verme sen konya.