Kızılderililer, komşun hakkında hüküm vermeden önce iki ay onun makosenleriyle yürümek gerektiğini söylerler. İki gece kaldığım bu ney kokan şehri nasıl kaleme alacağımı düşünürken, birden şehrin manevi havasına uygun olarak besmele ile başlamam gerektiği kanısı uyandı bende ve bende öyle başlıyorum.
Bismillah…
Şehirlerin şehrinin, yeşile mavi bakan gözlerini arkada bırakıp En’lerime hoşça kal derken Konya seferim başlamış oluyordu. Zihnimde bile daha birkaç saat ötesine kadar olmayan Konya düşüncesinde, bana bir sırt çantası mal varlığım eşlik ediyordu.
Servis otobüsü daha otogara varmadan Konyalı Özgür, ülkemin başka tür bir soğuk gerçeğini hatırlattı. Özgür tarih öğretmenliği mezunu ancak, şu an Konya iş bulma kurumunda memur. Daha önce gitmenin bir türlü nasip olmadığı bu şehre gitme heyecanımı, Özgür’e ard arda sorduğum soruları fark edince anladım. Gideceğim şehrin ilk insan profiliydi Özgür. Sevecen, samimi. Habersiz gittiğim için sitem eden yürekleri gülen dostlarım gibi.
Otobüsümüzün gri şehir üzerinden yolculuğa devam etmesi pek umurumda olmasa da, otogarda ufak bir sorunu dahi çözemeyen bir şehrin ülkenin sorunlarına yerinde ve zamanında çözüm bulmasını beklemek biraz safdillik olur düşüncesi uyandı birden.
Tamamını Oku
