Konvoy Şiiri - Hikmet Nazlı

Sevinçler takside, dert otobüste,
Ömür konvoyumun başını çeker.
Kahır kamyonları hep peşim sıra
Sabır ocağımın taşını çeker...

Derman dolmuşunun patlak tekeri,
İlerlemez, kalır konvoydan geri.
Hiç arıza vermez hüzün tankeri,
Sürekli gözümün yaşını çeker...

Bilmem bu gidişin nedir faktörü?
Sitemdir konvoyun en baş aktörü.
Sevda yüklesem de, aşk traktörü
Dolusunu almaz, boşunu çeker...

Sık sık kaza olur, tekler bu katar
Aküler boşalır, sigorta atar,
Makinist seslenir "benden bu kadar"
Sonra da motorun fişini çeker...

İstiflemiş gamı, yüklemiş yası,
Tasalarla dolu tırın kasası,
Dolaşır gönlümde çöp arabası,
İçini bırakır, dışını çeker...

Sıkışmış trafik, beni bitirir,
Umutları iter, zulüm getirir.
Bu konvoy baharı, yazı götürür
Hikmet dört mevsimin kışını çeker...

23.03.2010