Konuşuyorum işte Şiiri - Mehmet Sarıkaya

Her pazartesi ölüm haberini duyar gibiyim
Sensiz gündüzü deviriyorken gece
Karanlıkta kayboluyor hayallerimiz

Şu dünyada mutlu yaşamamın sebebi senmişsin meğer
İlmek-ilmek boğazıma düğümleniyorken sözcükler
Tanrı`ya isyan yarım kalıyor kelimelerin yapayalnızlığında...

Suskunluk uçsuz- bucaksız mavilikler gibi kaplıyorken düşüncelerimi
Kulaklarım patlıyor sessizliğinden
Bir agma gibi dolaşıyorken yeryüzünde
Varlığından başka hiç birşey görülmeye değer değilmiş gözümde

Şimdi yarım kalmış bir adamım
Solyarımı senin ile birlikte toprağa gömdüm yirmibeş gün önce
Ne garip şey değil mi?
Sana can veren toprak bağrına basıyor şimdi seni...

Bu bir annenin yavrusunun cansız bedenini yüreğine gömmesi gibiyken
Akıl hastaları gibiyim kabullenemiyorum öldüğünü
Sanki halan yaşıyormuşsun gibi her öğlen seni aramaya gidiyorken
Tanıdıklar soruyor ''nereye gidiyorsun Mehmet? ''
Dilim varmıyor söylemeye
Korkuyorum akıl hastası zannedecekler diye
Hiç insan ölü ile konuşur mu?
Ben konuşuyorum işte
Konuşuyorum işte

15.08.2005
23:30
pzt.