Konuşuyor Şiiri - Ahmet Arslan Hadimi

Konuşuyor
Dinleneyim diye ben, Ak Tekke bölgesinde
Şu asırlık çınarın, oturdum gölgesinde
Ne kalemden bir ses var, ne kâğıt konuşuyor
Sanki muhabbet bitmiş, sohbet atölyesinde

Sordum kalem kâğıda, sessizsiniz ne oldu
Bir bak hele çevrene, bölgeye kimler doldu
Kendi dili dururken, gevurca konuşuyor
Türk Dil Bayramı burda, kutlanılırken soldu

Manevi bir hava yok, burnum dolu pis koku
Gözüme saplanıyor, hayâsızlığın oku
Ne ar, ne hayâ kalmış, herkes boş konuşuyor
Bu manevi alanda, kozmopolit bir doku

Biri elini açmış, dua eder Rabbine
Biri avretin açmış, sırt dönmüş edebine
Ne adet, nede örf var, kıyafet konuşuyor
Annenin yanında kız, giremez mabedine

Başarılı erkeğin, arkasında kadın var
Dün, nenem, annem idi, bu gün oldu nazlı yar
Dinleme yok, saygı yok, her ağız konuşuyor
Cenneti sermiş Rabbim, saygın ayaklar basar

Ah be Mümine Hatun, gör bu günkü kadını
Doğurduğu çocuğun Toni koymuş adını
Ne ihlas, ne feraset, dua der konuşuyor
Zıtlıkların içinde, çıkarırlar tadını

Hoş görünün başkenti, Mevlana şehrinden ben
Bir ziyaret edeyim, diye şehre gelmişken
Ahmet Arslan Hadimi, neden boş konuşuyor
Görmedi ve bulmadı, aradığnı, beklerken
Ahmet Arslan Hadimi…240718 Karaman ziyareti…