Bilirim Şiiri - Çizgili Mavi

Boşa nefes tüketip, yorma kendini…
Söyleyemediğin sözden, sustuğun sırdan bilirim.
Tükendi ömrüm de aşamadım bendini,
Benden sakındığın sürurdan bilirim…

Bilirim ben seni sevdam,
Tutmaya kıyamadığın, titreyen elden bilirim.
Bir akşam vakti, senden esen yelden bilirim.
Kurumuşken boğazım, kanarken sen diye,
Yanımdan akıp geçen selden bilirim.

Elveda derken dilin, gözün yaşlıyken,
Benden değil, senden geçen senden bilirim.
Zordur bu sevdanın yükü, taşıyamaz herkes,
Azametine inat, yüke hamal olan benden bilirim.

İnkar edemem, sevdin sen beni çok sevdin,
Duymasam n’olur, sevdanı sustuğun demden bilirim!
Sen susunca ne anlamı var konuşmanın,
İşittiğim her sözü ben, kemden bilirim.

Bir konuşsan, ah bir konuşsan da ben yaşasam…
Bir sözünü ben derdime, derman bilirim.
Kör bir kuyudasın, karanlık, karmaşık ve çok derin,
Gel desen bana, gel desen; ilahi bir ferman bilirim.

Sönmez bir ateş bu sevda, yakıp kavuracak içimizi,
Yangını bitse de sönmeyen külden bilirim.
Ben sana vurgun, sen bana yasak; mahkumuz üstelik,
Sevdasına mahkûm, bülbülüne hasret gülden bilirim.

Canıma kasteder nadamı, geç kalmışlığın,
Senden gitmeye bulamadığım güçten bilirim!
Sen sussan ne olur sevdam, kulağımda hıçkırığın,
Nasılsın diye sorduğun hiçten bilirim.

Var oldukça gece ve gündüz, sönmez bu yangın,
Her sabaha, şafakla kavuşan çilemden bilirim.
Koşmak isterken ruhum sana, yemyeşil kırlarda,
Bedenimi esir alan, kapkara matemden bilirim!

Suçumuz yok yazı bizimkisi, hazin bir yazgı,
Seni bana yasak eden kaderden bilirim.
Mahzun olma sevdam, akmasın gözyaşın…
Elveda derken bana, gözündeki kederden bilirim!

Gönle düştü mü sevda ateşi, yanmamak olmaz,
Cennetten kovulan Adem’den bilirim.
Her anı elem, her anı ölüm hasretinin,
Gitmeye mecbur olduğun yâd elden bilirim.

Bilirim ben seni sevdam,
Sana seni yazdığım kalemden bilirim…
Vuslatın neş’esini yazmak isterken sana,
Bana hasret yazdıran elemden bilirim!

Kader işte; nefes kadar yakınız, feza kadar uzak;
Boynunda sakladığın, öptüğüm benden bilirim.
Kimse bilmez, kimse anlamaz bizden başka…
Sarılınca, huzura erdiğim tenden bilirim!

Ezberimden çıksa da yüzün, suretin, ismin…
Adına yazdığım kafiyesiz şiirden bilirim.
Beni bırakıp gitsen de bu karanlık sokakta,
Turuncusunda seni aradığım şehirden bilirim!

Boşsa nefes tüketip, kendini yorma…
Kıyamam ben sana, sakındığım gözden bilirim.
Bilirim ben seni; konuşsan da bilirim, sussan da…
Kavuşacağız diye verdiğin sözden bilirim.