Konuşsun Gözlerimiz Şiiri - Mikail Kurum

biz suskunuz
konuşsun gözlerimiz
ne gelmişse senelerden
konuşsun gözlerimiz

bir ölüm gelir acımızı söndüren
bir ölüm gelir umudu katleden
biz değil miydik aşka harbeden
konuşsun gözlerimiz

neyi kaybettik seneler geçerken
nehirler taşarken, deniz dalgalanırken
nerde hata yaptık enginlere sığmazken
konuşsun gözlerimiz

bizden ötesini görmezdik
yanar yanar sönmezdik
ne olursa olsun böyle ölmezdik
konuşsun gözlerimiz

her tutku iradeyi hapseder
kordan ümitler cana kasteder
kapısından döndük kaç sefer
konuşsun gözlerimiz