Konuşmuyor İstanbul, aşk’ı..
Bir kasırga oldu gözlerim savurdum gökyüzüne seni
Mavinin tonlarında saklandı özgürlük bulabildin mi?
Sözlerin keskindi vurdu hançeri, kıydın ruhuma
Damarımdan döküldüm hayattan kaçarcasına, İSTANBUL…
Sen beni anlamadın hissetmedin sevgimi
Durgun sular gibi aktım yalnızlığıma kıyılarında İSTANBUL,
Bir rüzgâr esintisi bile olmadın bunaltılarıma
Hissedemedim nefesinden gelen hayatı tenimde…
Kahrolsun dökülsün karabulutlar toprakta bereket olsun
İnlesin sessizliğin nağmeleri Yeditepe İSTANBUL duysun
Aşk kokan martıların gözlerinde sevgi değer bulsun
Bak sonra gözlerime sonsuzluğa kanat aç benimle…
Ağaçların dallarında yaprakları sallanıyor esiyor rüzgâr
Kuşlar tedirgin tüneklerinde bu gece huzursuzluk var
Karanlık boyamış geceyi ay kara, yıldızlar kayıp
Boğaz susmuş dalgalarda konuşmuyor İSTANBUL, aşkı…
Oktay ÇEKAL
03.03.2012-01.57
Kayıt Tarihi : 9.3.2013 18:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!