Konuşmayalım Şiiri - Özgür Yılmaz

Sözlerin anlamı kalmamıştır artık
Sessizlik ve yalnızlık istasyonudur burası
Tek tek vagonların kapıları açılır
İnenlerin ağzı yoktur artık.

Bindiklerinde üzerinde sevda yazan tren
Yanlızlık olmuştur
Yanındaki kimbilir ne zaman inmiş
Konuşmak gereksizdir artık.

Etrafında gönül gönüle sevgililer oturur
Korkak bakışları ile izler ağızsız insanlar
Gördükleri kendileridir, belkide hatıraları
Hayal kurmak anlamsızdır artık.

Konuşsalar bile ağızlarından düşünceleri çıkmaz
Yalanlar dökülür hapsolmuş dillerinden
Gözleri yalancı insanların gözleri olmuş
Dürüstlüğün anlamı yoktur artık.

Binerken güven doldurdukları valizler boşalır
Ve neredeyse çıplak kalmışlardır.
Her olgu tek tek anlamını tüketmiş
Bu tirende olma amacı kalmamıştır artık.

Gerçek yüzleri ile bindikleri ilk ve son tiren olacaktır bu
Herbiri bir maske takar ağlamaklı ve acınası yüzlerine
Birer yalancı anlam yükler yaşama sebeplerine
Ama nefes almak anlamsızdır artık.