Konuşmaya Orucum Şiiri - Tahir Özdemir

İnsan aynı anda güzel şeyleri de yaşayabiliyormuş
Unuttuğun sandığın ne varsa rüyanda birleşip
Bir çaydanlığın demliği kadar kalabilirlermiş
Ne acayip değil mi
Gündüzünde olmayanların gecende ne işi var
Bütün sızıntılar gece giriyor hüzün gibi efkar gibi
Güneş varken neden aydınlıksın
Gökyüzü kapanır
Umutsuz bakar herşeye insan
Yağmur yağar adımlarını yavaşlatır
Şimşek çakar ürperir
Bir ses gelir yukarıdan tıkırtılar başı
Ah o çocukluk
Halbuki
İnsan aynı anda güzel şeyleri de yaşayabiliyormuş