Karanlık, sessizce sana büründüğünde,
konuşup kendi kendinle
-sanki konuşmak gerçekmiş gibi-
senden kopup gidenleri hatırlarsın..
her sene hepsi birden değişmiş milyarlarca hücre
sana ait değersiz bir sürü eşya
zavallı ve acınası hatıralar...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
