Konuşmam Hayat Şiiri - Zeki Günay

Hainliğin adına insanlık denmiş,
Kimi murada ermiş kimi ermemiş.
Bana merhem verenler birer zehirmiş,
Ben seninle bir daha, konuşmam hayat.

Hayalimi katmıştım umutlarıma,
Güzel planlarım vardı yarınlarıma.
Çiçekleri soldurttun sonbaharıma,
Ben seninle bir daha, konuşmam hayat.

Gözümde yaş kalmadı kurudu bitti,
Kime doğru söylesem kuyuya itti.
Kimi hala yaşıyor kimi ölüp gitti,
Ben seninle bir daha, konuşmam hayat.

Tek isteğim vardı tüm insanlık gülsün,
Ya kafir yolundan dönsün ya da ölsün.
Gören gözler sadece mertliği görsün,
Ben seninle bir daha, konuşmam hayat.

İnsanlar gülsün dedim gülen ağlattı,
Her gelen yara açıp kabuk bağlattı.
Düşmanım değil sevdiklerim kanattı,
Ben seninle bir daha, konuşmam hayat.

Yüze gülerler arkadan konuşurlar,
Seviyorum der, başkasıyla buluşurlar.
Dünya için birbiriyle vuruşurlar,
Ben seninle bir daha, konuşmam hayat.

Ne acı değil mi sırtından vurulmak,
Dostluk sevgi durur iken düşman olmak.
Benim kitabımda yok kahpe yaşamak,
Ben seninle bir daha, konuşmam hayat.

Allah'a Kuran-a sırt dönen dönene,
Peygamber, sünnet, terk edene edene.
Herkes bir yol tutturmuş, giden gidene,
Ben seninle bir daha, konuşmam hayat.

Ey hayat herkes alim herkes şeyh olmuş,
Dünya otobüsü son durakta Durmuş.
Bak Mahşeri alan, yolcularla dolmuş.
Ben seninle bir daha, konuşmam hayat.

Dünyaları versende doymaz ki insan,
Herkes Adem neslinden farklıdır lisan.
Sen Zeki'yi ölü, ya da yaşıyor san,
Ben seninle bir daha, konuşmam hayat.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY
30.12.2019