Konuşmalar/ Clara -2 Şiiri - Bülent Öntaş

Konuşmalar/Clara - II

Biz buraya daha önce gelmedik mi Clara
bu yollardan geçmedik mi seninle
neden hep aynı yere basıp duruyor gibi ayaklarımız
seninle, biz, yani ikimiz
hayatı gönülden sevmedik mi daha önce
öpmedik mi al yanağından
bal dudağından
ıslak ıslak kirpiklerine dokunmadık mı hiç
neden ısrar ediyorsun hala
ya çekip gitmenin zamanıdır şimdi ya da sıkı sıkıya sarılmanın tekrar
eski bir merdivenin kırık basamağındayız
yeni günde

beyaz bulutlar askıdayken masmavi bir gökyüzüne çıkmadık mı seninle

söylesene gökkuşağı nerede, ben niye seçemiyorum renkleri ayrı ayrı
hani mavi, niye solmuş kırmızı, yeşil dallardan sevda yüklü bir orman getirecektik evrene
üşüyorum, çok üşüyorum yüce dağların ardında
tut ellerimi eskisi gibi
sarıl bana
besbelli yaslı bir ağacın kurumuş gövdesiyiz
ve kolumuz kanadımız bağlanmış sahipsiz sonbaharda...

biz seninle o şarkıyı daha önce de söylemedik mi Clara

neden suskun şimdi sol anahtarı, hangi dağın efkarında esir düştü notalar
ya şu uçsuz bucaksız bozkırda
sarhoş atlar gibi
yelelerini rüzgara savuranlara ne demeli
neden sevdamızın coşkusu
unutulmuş orada

oysa ki cılız bir sesle küçücük bir meydanda söylenen bizim şarkılarımız değil mi hala...
Bülent Öntaş
20.11.2024 - İstanbul