Konuşmak Prangaları Çoğaltmaktır

Ayrılmış iki ülke gibiyiz
Şu aşk kıyısı dünyada
Ne ben varım senin topraklarında
Ne sen varsın topraklarımda

Yarımdaki sonsuz ayrılık
Sevincimin hüzün perdesi
Bir ışık ki serin ve ılık
Gülüşlere konmuş özlem badesi

Gözlerim dikenli teller gibi batıyor
Yarıya inik bayraklar gibi yüzüm
Fırtınalar içimde yatıyor
Statik bir enerjiye çekilmiş sözüm

Konuşmak prangaları çoğaltmaktır
Aynalara göstermektir acizliği
Sessiz yorganları yanıltmaktır
Muhacir terk edişiyle azizliği

Yaban bir ülkede güller büyür
Gül dibinde çocuklar koşar
Yüzler; entari pembesi
Sevilen insanlar yaşar

Ayırmış bütün çizgiler bizi
İklimler, renkler ayırmış
Kıtalar, kutuplar dizi dizi
Dünya diyalektiği kayırmış

Ben kara olayım, sen ak ol
Ben gece olayım, sen gündüz
Güneş ol, ışık ol, su ol
Gönül pencereme aydınlık süz