Istanbul Bakirkoy 7Aralik
Ben, çamurdan yoğrulmuş ilk su,
kerpiç bir duvarın gölgesinde serpilmiş bir sessizliktim.
Annem, sesini kuş tüyüne bağlayıp gönderirdi sabahlara;
ben de gidişleri öğrenirdim,
gelmeyen ayak seslerinin boşluğunda.
Bir gün, şehrin başka ucuna taşındım
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta