Konuşmadık Seninle

Sana bir şey söyleyecektim aslında
hani öyle büyük bir laf değil
ama insanın içi birden susar ya
işte tam öyle…
Elini tutmadım mesela o gün
kahveni karıştırırken
senin gözlerin dalgındı biraz
benimse sesim yoktu
sessizlik vardı sadece
arada karışan birkaç çay kaşığı
bir de uzaktan gelen korna sesi
ve sanki o gün her şey
bizi biraz daha eksiltti.
Ben seni düşündüm o gün
biraz şiir gibi,
biraz da karamsar bir gökyüzü gibi
yağmur yağsaydı iyiydi mesela
belki cesaret gelirdi,
birkaç kelime dökülürdü dudağımdan
ama yağmadı.
Hiçbir şey olmadı.
Ve sen kalktın,
“görüşürüz” dedin,
ben “görüşürüz” dedim
ve ikimiz de inanmadık.
Biliyor musun?
Aşk dediğimiz şey belki de
hep söylenemeyen bir cümlede saklıdır.
Bir bakışta,
yarım kalmış bir kahvede,
bir sokağın köşesinde unutulmuş bir yalnızlıkta…
Ben seni sevdim
ama söyleyemedim.
Ve şimdi
bütün susmalarımı
senin adınla imzalıyorum.
Aşk